Ken jij ze ook, mensen die geen kritiek accepteren op zichzelf, of iemand die zij hoogachten?
Ik was al eind dertig toen ik een kritische opmerking maakte naar mijn moeder en zij mij duidelijk maakte dat dát niet de bedoeling was. Nu wist ik dat al, maar dat zij dat naar mij toe nog steeds bleef volhouden, vond ik toen toch verbazingwekkend. Het bevestigde mij nog maar eens dat je een ander niet kunt veranderen. Regietip: bespaar je die moeite.
Mensen die geen kritiek verdragen, hebben meestal last van angst, onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens- en gedachten die zij verdringen, of compenseren met ego-gedrag. Dán wanen zij zich superieur en boven alle kritiek verheven. Regietip: vermijd ze.
Uit respect kunnen we de ander wel – op een respectvolle manier uiteraard – wijzen op een tekortkoming, een fout en/of verkeerd gedrag. Als we dat niet doen, getuigt dat namelijk niet van respect voor de ander. Ik zal uitleggen hoe ik daarbij kom.
Ooit vertelde iemand mij dat de mogelijkheid om schijn te krijgen, dus ook om fouten te maken, het kostbaarste geschenk is dat wij als mens gekregen hebben. Dat biedt ons namelijk de mogelijkheid om ons uit die schijn te ontwikkelen en ons Zelf te ontplooien. Dat vond ik een eye-opener. Fouten maken mag niet alleen, maar biedt ook kansen en mogelijkheden. En schijngedrag kun je, evenals fouten maken, natuurlijk beter niet vertonen, maar je kunt er wel van leren. Regietip: Ontwikkel je uit de schijn en ontplooi je Zelf.
Laten we even een oefening doen in het luisteren naar onszelf, de ander en het andere: Stel dat wij ergens in de meerdimensionale werkelijkheid in wezen volmaakt geschapen zijn. En dat wij er vrijwillig voor gekozen hebben om onze levensreizen hier te maken en ons in te wikkelen in minderwaardigheidsgedachten en -gevoelens en in psychische afhankelijkheid. Dan is er alle reden om respect te hebben, voor onszelf en de ander, vanwege de moed die we hadden en hebben om onze levensreizen te ondernemen.
Maar ook zonder dat uitgangspunt is er alle reden om respect te hebben voor de ander, omdat die zichzelf ontwikkelt en ontplooit. Een goede leraar, trainer, collega, vriend, enz. corrigeert jou en een ander uit respect voor de (mogelijk) aanwezige talenten en kwaliteiten en voor het feit dat jij of de ander zich wil ontwikkelen en ontplooien. Regietip: Kijk eens vanuit dit uitgangspunt naar jezelf en de ander: moedige mensen op levensavontuur. Respect!
Ik heb in privé- en werksituaties ook mensen meegemaakt die geen kritiek accepteren op een dierbare. Je kent ze wel, ouders die geen kritiek accepteren op hun kind. Als hij/zij het kind als een verlengstuk van zichzelf beschouwt, dan voelt hij/zij zichzelf aangevallen. Maar er zijn ook mensen die geen kritiek dulden op hun vader of moeder, of op hun geestelijke of politieke leider, enz. Dan is er veelal sprake van blindelings volgen, identificatie, psychische afhankelijkheid en het niet nemen van de eigen verantwoordelijkheid voor denken, doen en laten. Wie de fouten, onvolkomenheden van de ander niet wil zien, toont ook geen respect voor die ander.
Natuurlijk hebben we geen respect voor het oneigenlijke, grensoverschrijdende, respectloze, schijngedrag van de ander. Schijngedrag van onszelf en van de ander hoeven we en moeten we niet goedkeuren of goedpraten. Maar door het hebben van schijn van de ander te erkennen en te herkennen geven we blijk van respect voor het wezen, het Zelf en het ontwikkelings- en ontplooiingsproces van de ander.
Regietip: Accepteer dus het bestaan van de schijnpersoonlijkheid van jezelf en de ander en heb respect voor het feit dat wij mensen hier deze levensreis ondernomen hebben. Accepteer, erken en herken dat we allemaal fouten kunnen maken en schijngedrag kunnen vertonen. Verbeter de wereld, door bij jezelf te beginnen. Heb dus respect, zowel voor jezelf als voor de ander.
Laten we meer respect tonen voor onszelf, de ander en elkaar. En elkaar helpen in ons individuele en gezamenlijke ontwikkelings- en ontplooiingsproces, door steeds beter te luisteren naar onszelf, de ander en het andere. Dan zetten we samen, in leven, wonen en werken, koers naar een luisterrijke en perspectiefvolle toekomst.
